Normaal gesproken bewaar ik belangrijke dingen heel goed. Ja, ik ga er zelfs een beetje prat op dat ik nooit mijn sleutels, portemonnee of telefoon kwijt ben. Vooral omdat een goede vriendin van mij om de haverklap dat soort spullen kwijt is, waar ik dan niets van begrijp. Ik bewaar en bewaak dat soort belangrijke spullen en documenten mijn leven om het maar zo te zeggen. Dus toen ik laatst in een opruimwoede mijn portemonnee ontdeed van overbodige klantenkaarten die ik toch nooit gebruik en oude bonnetjes, drong ineens tot me door dat er iets miste. Ik voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken.
Weg, weg en nog eens weg
Laatst heb ik mijn eerste auto gekocht. Super leuk. Ik helemaal blij. Bij een Kentekenloket de auto op mijn naam laten zetten. Dan krijgt de verkoper het vrijwaringsbewijs en jij als koper het eerste deel van de tenaamstellingscode. Die moet je dus goed bewaren. Een paar dagen daarna ontving ik per post het tweede deel van die code. De beste plek leek me toch wel het in mijn portemonnee te bewaren. Die portemonnee was namelijk een van de dingen waarvan ik zeker wist dat ik dit met mijn leven zou bewaken. Ik zou altijd weten waar hij lag en als ik ergens naartoe ging, deed ik hem altijd in mijn tas en die tas was nou ook een object dat ik altijd met mijn leven bewaakte. Maar toen ik dus wat overbodige dingetjes eruit haalde en checkte of de belangrijke dingen er nog in zaten, realiseerde ik me ineens dat de tenaamstellingscode niet meer in mijn portemonnee zat. Ik raakte helemaal in de stress. Hoe kon dit nou gebeuren? Sterker nog, hoe kon MIJ dit in vredesnaam overkomen? Koortsachtig probeerde ik na te gaan wanneer ik de tenaamstellingscode in mijn hand had gehad, in mijn portemonnee had gedaan en wanneer ik die er dan uit had gehaald. Ik had hem er niet uit gehaald, dat wist ik zeker. Vervolgens probeerde ik alle keren na te gaan dat ik mijn portemonnee in mijn hand had gehad. Ik maar denken en denken, maar niets. Er kwam geen herinnering bij me op die het raadsel op kon lossen. Ik probeerde me er langzaamaan bij neer te leggen dat de code echt weg was en ik er niet achter ging komen wat ermee gebeurd was.
Kreukje
Uiteraard ben ik gaan zoeken op internet hoe dit probleem op te lossen. Ik zag namelijk al voor me hoe ik aangehouden zou worden door de politie en met zwaailichten afgevoerd zou worden naar het bureau. Gelukkig kwam ik er al snel achter dat ik simpelweg een nieuwe tenaamstellingscode kon aanvragen. Ik had geen idee. Het was mijn eerste auto en ik had dit probleem dus nog nooit eerder gehad. Wat een opluchting dat dit zo simpel op te lossen was. Doordat ik überhaupt iets was kwijtgeraakt dat belangrijk was, had mijn ego wel een kreukje opgelopen. Maar ik zou vanaf nu wel meer empathie kunnen opbrengen voor mensen die dit soort dingen vaker overkomen. Mocht jou het ooit overkomen je tenaamstellingscode kwijt te zijn, schiet dan niet in de stress, want het is makkelijk op te lossen. Echt geen zorgen, het komt allemaal goed!
